Terug bij het begin

Weer terug in Accra, weer 2 weken met veel belevenissen voorbij. Gelukkig vinden jullie dat erg interessant om te lezen, dus zal ik voor jullie een enorm uitgebreid,smeuig,spelfouten inbegrepen-verhaal schrijven.

Oke, terug naar onze laatste dagen bij onze gastfamilie. Maandag was er geen school (zondag was een feestdag dus natuurlijk heb je dan de dag erna ook vrij, dat we daar niet aan gedacht hadden!) maar opzich kwam het wel lekker uit dat we op ons gemak onze zooi konden scheiden van spullen die we wel willen meenemen en wat we achter wilde laten. Ik heb afscheid genomen van mn eerste paar allstars, ik hoop dat ze een mooi eind hebben in Ghana!
"Mama bakt pannekoeken.." en dat gaat haar behoorlijk goed af!
Dinsdag dan echt de laatste dag, volgens mij hebben de kinderen het echt niet door. Ze vonden de spelletjes en de ballonnen wel erg leuk. (ballonnen en Ghana is alleen niet de beste combinatie aangezien er geen schaduw te vinden was)
Papa heeft ons de hemel ingeprezen, hij vond ons echt een van de beste vrijwilligers, hij heeft ons helemaal niet ontevreden gezien, we konden het zo goed vinden met het gezin, we deden zulk goed werk voor de school, kortom; we zijn geweldig!
(dat vonden we zelf ook al, maar toch fijn dat iemand dat even bevestigd!:D)
Daarom wilde hij ons wat geven, en het beste wat hij kon geven, dat was echt het meeste waard, was de kalkoen. Maar misschien was het wat lastig om hem mee te nemen naar Nederland, dus misschien konden we hem als laatste avondmaal eten. Prima! Zij het niet dat de kalkoen het aangevoeld heeft denk ik, en er die middag snel vandoor is gegaan! Toen is iemand achter de kip aangegaan en hebben we die gegeten 's avonds.
Laatste nacht wilde ons kleine zusje graag bij ons slapen, dus we hebben met zn 3en in een klein 2pers.bed de laatste uren doorgebracht. Met om de 10 min. een knie/elleboog/voet in je zij te voelen. Maar ach, het was gezellig! Het afscheid om 4 uur 's nachts was ook erg raar, eerst een half uur wachten op een bankje met een slapend zusje op schoot, toen de bus kwam een dikke knuffel van papa en mama ging met ons mee naar de stad. Heel raar dat we niet voor een weekend weg gaan, maar voor altijd. Dat voelde nog niet zo.

Suzan is jarig! Gefeliciteerd, balonnen en slingers in de bus met karaoke! (nouja, die verzonnen we er maar bij) Wel met kadootjes! en een super luxe restaurant in Kumasi waar we gedineerd hebben en ik een beetje voor lul stond omdat ik de etiketten nog niet zo goed ken..:)
Van Kumasi (een stad in het midden van het land) naar Cape coast op donderdag, waar we na 2 dagen om 3 uur opstaan wel gebroken aankwamen. Maar ons hutje met palmbomen aan zee maakte toch snel alles goed, wauw! Ik kon het ook niet laten om bepaalde mensen jaloers te maken met mijn heerlijke cocktails aan zee, onder de palmbomen in de zon, sorry!
Dat we daar een week gebleven zijn is dus ook niet zo heel erg raar, het was een heerlijke vakantieweek!

Wel zijn we in onze vakantie week naar de kerk gegaan; eindelijk! En WAT voor een, we hebben meteen de beste van de beste gekozen natuurlijk. Om kwart over 9 werden we uitgenodigd om naar binnen te komen want de dienst ging zo beginnen, het klonk al gezellig met een keyboard en drums en iedereen liep rond en te zingen. Na wat gepraat in de lokale taal, de kerk was ondertussen volgelopen, begon de echte pastor (pastor Tonny:D). We hadden geluk want het was de afsluiting van het 31-dagen-nog-wat-project, dus daar gingen ze nog wat meer aandacht aan besteden (in de lokale taal)
Gelukkig had ik een aardige buurman, die af en toe wat samenvattingen gaf in het engels (waar ik ook niet zo heel veel van kon maken, maar toch aardig), tijdens de bijbellezingen kon hij ook goed helpen want sorry ik weet niet zo goed waar exodus en John qua volgorde in de bijbel zit, hij gelukkig wel.
We hebben ons ingeolied / in-ge-olied, ons haar, voorhoofd, rechteroog, rechteroor, je lippen, rechterduim en rechtergrote teen, dus iedereen de schoenen uit!
Daarna de zegeningen, waarvoor mensen naar voren kwamen, scheut olie over hun hoofd kregen en daarna de pastor zijn hand op hun hoofd legde en hard in hun gezicht blies en waarna ze dan stijl achterover vielen! Of een halve epileptische aanval kregen, helemaal in god gestort ofzo. Super eng zag het eruit. Toen wij naar voren moesten komen en er 'achtervangers' achter ons kwamen staan kreeg ik het ook wel lichtelijk benauwd. Wij kregen geen olie over ons hoofd, maar wel de zegeningen voor het leven en de hand op ons hoofd die ons kei hard naar beneden duwden en mensen die ons vasthielden/aan ons trokken zodat we ook bijna vielen (en ik de grond raakte, maar dat was niet de bedoeling, ik was een gast en mocht niet stoffig worden, dus ik moest opnieuw! schaam schaam)
Een hele belevenis. 4 en half uur later stonden we buiten..Can somebody say Amen; "amen" bleven we de rest van de dag in ons hoofd hebben. Wat een dag, Halleluja!

Ook nog het ziekenhuis bezocht,waar we een pint bloed wilde doneren. We hadden een nederlandse ontmoet die haar eigen stichting hier heeft opgericht en is al een tijd bezig met het helpen van een meisje met bloedarmoede en een vergroeid beenbot met een openwond, klinkt heerlijk. Maar voor de operatie heeft ze bloed (goed bloed) nodig en wij waren wel bereid te geven. Na een testbuisje bleek ik alleen niet geschikt te zijn. Mijn HB gehalte was te laag, ik mocht niet doneren, helaas! Suzan heeft wel een pint achtergelaten, dus daar waren ze wel blij mee!

Gister weer terug gekomen in Accra, daar waar het allemaal begonnen is. In dezelfde wijk zitten we weer, dus dat is wel erg vreemd. Kan me helemaal niet meer indenken dat het alweer 2 maanden geleden is.

Vannacht om 1 uur heb ik Suzan naar het vliegveld gebracht, heel erg raar, dat we afscheid moesten nemen. Suzan gereed met haar koffers en al en ik op mijn slippers weer terug naar de hotelkamer. Echt ongezellig hoor! Toen ik terug was miste ik al meteen dat ik niet tegen iemand in het nederlands kon gaan lullen. En vanmorgen was het ook behoorlijk stil! Mis je wel Suzan. Heb heel sneu alleen gegeten en het voelt heel anders om alleen als blanke over de straat te lopen dan met zn 2en. Moet even wennen. Alleen vandaag nog in de grote stad, morgenochtend wordt ik opgehaald door mijn nieuwe Hostvader. Dus dan kom ik op mijn nieuwe project, weet nog steeds niet precies waar het is. Ik wacht wel af!
en laat jullie zo snel mogelijk weer wat horen.

Fijn weekend!
Dikke kus, Meike