Van vrijwilliger naar toerist
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Meike
14 Juli 2008 | Ghana, Accra
Weer een afscheid, het houdt maar niet op. De periode van vrijwilligerswerk zit erop, niet dat dat zo voelt, maar het is wel.
De laatste week was een drukke week, mag wel voordat mn vakantie weekjes aanbreken.
Ik heb het heel erg gezellig gehad met Anna, de enige met wie ik eigenlijk overbleef. Al begonnen we de week met ziekzijn, niet eten en bij anna ging het maar niet over en bij mij na een paar dagen gelukkig wel. Anna was niet de enige zieke, we hebben veel kinderen die aan het overgeven zijn. We zijn er met 2 naar het ziekenhuis geweest en eentje had malaria en ernstige darminfecties, moet wel 8 verschillende soorten medicijnen slikken. Toen we smiddags terug kwamen van het ziekenhuis was er nog een meisje ziek geworden, dus met haar weer terug gegaan naar het ziekenhuis is Kasoa (als ik ooit ernstig ziek geworden was zou ik daar echt nooit van mn leven heen willen!) en ook zij had malaria en moest een erg vervelende spuit.
De laatste dagen hadden we geen water meer, geen schoon drinkwater voor de kinderen en geen douchewater voor ons. Dat wist Naomi niet, dus er werd te laat een tankwagen geregeld en de afgelopen dagen hebben de kinderen het putwater gedronken. Wat erg slecht is, stilstaand water met weet ik het wat voor een beesten er allemaal in. Dus vandaar dat er ontzettend veel kinderen niet lekker waren. Het was echt een doktersweekje. En wij mochten zuster spelen elke keer.Pillen voeren, drankjes voeren, zalfjes smeren, 4x per dag. Best wel een dagtaak hoor.
Donderdag zijn er nieuwe vrijwilligers gekomen, dus was mijn rust weg, geen kamer meer voor mezelf, helaas. Maar nu kon het werk weer gedeeld worden, wat opzich wel prettig was omdat Anna steeds zieker werd en ik 's morgens vrijwel in mn eentje hielp. En ik elke ochtend op het verkeerde moment naar de wc ging, zodat ik gestrikt werd om mee water te gaan halen voor het wassen. In het donker, 5 uur, op mn blote voeten op een modderpaatje het bosje in, op naar de put. Daar de emmers vullen, en ja ik kan een emmer met ongeveer 8 liter op mn hoofd dragen, maar na 4x heen en weer is het echt teveel. Ontzettend zwaar voor je nek, en mn armen aangezien ik niet het hele gewicht op mn hoofd wil! Respect voor die kleine kinderen die hele grote schalen met wel 20 liter op hun hoofd dragen!
het is vast ontzettend handig, want je kan nog een kind op je rug nemen, je kan nog iets in je hand pakken, maar ik hou het toch net zo lief in mn hand.
Ben met Anna toch maar naar het ziekenhuis gegaan, niet het ziekenhuis in Kasoa, dat wilde ze niet aan! Dus op naar Winneba, wat een gezellig ziekenhuis was. En een blanke dokter, ook wel vertrouwbaar. En anna was een typisch geval van malaria, wat wel te verwachten was. Ik kreeg het wel een beetje benauwd toen er zoveel malaria gevallen om me heen waren, ben toen eindelijk verstandig me gaan insmeren met dat stinkspul en hoop maar dat ik het niet alsnog krijg.
Terug van het ziekenhuis kwamen we Naomi tegen en die stuurde anna naar bed maar vroeg aan mij of ik ajb mee naar het politiebureau wilde omdat er vanmorgen 3 kinderen waren weg gelopen. ziekenhuizen, politiebureau's, ben van alle markten thuis nu! Echt organisatie van niks natuurlijk weer, gewoon een kamertje binnenstappen, vertellen wat je verhaal is en dan zegt de politieagente dat je je vooral geen zorgen hoeft te maken en ze komen vanzelf wel weer ergens boven water. Zo simpel is het.
Het was 3 nieuwe kinderen, en de 2 meisjes waren 's morgens weg gelopen en toen ze op zoektocht gingen met een aantal kinderen, is daar er ook eentje van tussenuit gesniekt. (die jongen is overigens de volgende dag inderdaad terug gekomen en wordt volledig genegeerd door de rest van de kinderen)
Laatste dagen werd er om het half uur gevraagd wanneer ik nou weg ging en dat ik echt niet weg mocht en als ik toch ging, gingen ze huilen! Zondag was het dan zover en na het aankleden en wassen, in hun mooiste kleren klaar voor de kerkdienst, ging ik er vandoor. Toen ik weg wilde lopen stond Sandra daar heel verdrietig te kijken en ik vroeg haar om te komen, ze ging om het hoekje staan te huilen, dus ik liep naar dr toe voor een knuffel en het voelde wel heel raar, kreeg ook wel tranen in mn ogen. Vooral toen edith van mijn groepje met grote ogen, totaal verdrietig naar me toe kwam en toen ook moest huilen. Het voelt wel heel fijn, dat ze het leuk met me gehad hebben, dat is altijd leuk om te horen. Maar het voelde vervelend om ze zo achter te laten. Maar gelukkig kon ik tegen ze zeggen dat ik nog even terug kom. (we gaan er met zn allen nog even langs)
Met een vreemd gevoel samen met Anna naar Accra, waar we het al snel heel gezellig hadden, heeeerlijke pizza gegeten hebben en een hoop gelachen.
Vandaag is Anna weer terug naar het weeshuis gegaan en ik hoef nog maar een paar uur te wachten totdat papa en mama komen!
Ik hoef vannacht niet alleen te slapen :)
Ze zitten al in het vliegtuig, ze komen eraan!!
IK GA VAKANTIE VIEREN, Jullie ook een fijne vakantie!
Liefs, Meike
De laatste week was een drukke week, mag wel voordat mn vakantie weekjes aanbreken.
Ik heb het heel erg gezellig gehad met Anna, de enige met wie ik eigenlijk overbleef. Al begonnen we de week met ziekzijn, niet eten en bij anna ging het maar niet over en bij mij na een paar dagen gelukkig wel. Anna was niet de enige zieke, we hebben veel kinderen die aan het overgeven zijn. We zijn er met 2 naar het ziekenhuis geweest en eentje had malaria en ernstige darminfecties, moet wel 8 verschillende soorten medicijnen slikken. Toen we smiddags terug kwamen van het ziekenhuis was er nog een meisje ziek geworden, dus met haar weer terug gegaan naar het ziekenhuis is Kasoa (als ik ooit ernstig ziek geworden was zou ik daar echt nooit van mn leven heen willen!) en ook zij had malaria en moest een erg vervelende spuit.
De laatste dagen hadden we geen water meer, geen schoon drinkwater voor de kinderen en geen douchewater voor ons. Dat wist Naomi niet, dus er werd te laat een tankwagen geregeld en de afgelopen dagen hebben de kinderen het putwater gedronken. Wat erg slecht is, stilstaand water met weet ik het wat voor een beesten er allemaal in. Dus vandaar dat er ontzettend veel kinderen niet lekker waren. Het was echt een doktersweekje. En wij mochten zuster spelen elke keer.Pillen voeren, drankjes voeren, zalfjes smeren, 4x per dag. Best wel een dagtaak hoor.
Donderdag zijn er nieuwe vrijwilligers gekomen, dus was mijn rust weg, geen kamer meer voor mezelf, helaas. Maar nu kon het werk weer gedeeld worden, wat opzich wel prettig was omdat Anna steeds zieker werd en ik 's morgens vrijwel in mn eentje hielp. En ik elke ochtend op het verkeerde moment naar de wc ging, zodat ik gestrikt werd om mee water te gaan halen voor het wassen. In het donker, 5 uur, op mn blote voeten op een modderpaatje het bosje in, op naar de put. Daar de emmers vullen, en ja ik kan een emmer met ongeveer 8 liter op mn hoofd dragen, maar na 4x heen en weer is het echt teveel. Ontzettend zwaar voor je nek, en mn armen aangezien ik niet het hele gewicht op mn hoofd wil! Respect voor die kleine kinderen die hele grote schalen met wel 20 liter op hun hoofd dragen!
het is vast ontzettend handig, want je kan nog een kind op je rug nemen, je kan nog iets in je hand pakken, maar ik hou het toch net zo lief in mn hand.
Ben met Anna toch maar naar het ziekenhuis gegaan, niet het ziekenhuis in Kasoa, dat wilde ze niet aan! Dus op naar Winneba, wat een gezellig ziekenhuis was. En een blanke dokter, ook wel vertrouwbaar. En anna was een typisch geval van malaria, wat wel te verwachten was. Ik kreeg het wel een beetje benauwd toen er zoveel malaria gevallen om me heen waren, ben toen eindelijk verstandig me gaan insmeren met dat stinkspul en hoop maar dat ik het niet alsnog krijg.
Terug van het ziekenhuis kwamen we Naomi tegen en die stuurde anna naar bed maar vroeg aan mij of ik ajb mee naar het politiebureau wilde omdat er vanmorgen 3 kinderen waren weg gelopen. ziekenhuizen, politiebureau's, ben van alle markten thuis nu! Echt organisatie van niks natuurlijk weer, gewoon een kamertje binnenstappen, vertellen wat je verhaal is en dan zegt de politieagente dat je je vooral geen zorgen hoeft te maken en ze komen vanzelf wel weer ergens boven water. Zo simpel is het.
Het was 3 nieuwe kinderen, en de 2 meisjes waren 's morgens weg gelopen en toen ze op zoektocht gingen met een aantal kinderen, is daar er ook eentje van tussenuit gesniekt. (die jongen is overigens de volgende dag inderdaad terug gekomen en wordt volledig genegeerd door de rest van de kinderen)
Laatste dagen werd er om het half uur gevraagd wanneer ik nou weg ging en dat ik echt niet weg mocht en als ik toch ging, gingen ze huilen! Zondag was het dan zover en na het aankleden en wassen, in hun mooiste kleren klaar voor de kerkdienst, ging ik er vandoor. Toen ik weg wilde lopen stond Sandra daar heel verdrietig te kijken en ik vroeg haar om te komen, ze ging om het hoekje staan te huilen, dus ik liep naar dr toe voor een knuffel en het voelde wel heel raar, kreeg ook wel tranen in mn ogen. Vooral toen edith van mijn groepje met grote ogen, totaal verdrietig naar me toe kwam en toen ook moest huilen. Het voelt wel heel fijn, dat ze het leuk met me gehad hebben, dat is altijd leuk om te horen. Maar het voelde vervelend om ze zo achter te laten. Maar gelukkig kon ik tegen ze zeggen dat ik nog even terug kom. (we gaan er met zn allen nog even langs)
Met een vreemd gevoel samen met Anna naar Accra, waar we het al snel heel gezellig hadden, heeeerlijke pizza gegeten hebben en een hoop gelachen.
Vandaag is Anna weer terug naar het weeshuis gegaan en ik hoef nog maar een paar uur te wachten totdat papa en mama komen!
Ik hoef vannacht niet alleen te slapen :)
Ze zitten al in het vliegtuig, ze komen eraan!!
IK GA VAKANTIE VIEREN, Jullie ook een fijne vakantie!
Liefs, Meike
-
14 Juli 2008 - 16:36
Rachelle:
Hey Meike,
Leuk bericht. Wel heftig hoor, zoveel zieken en weggelopen kinderen! Maar nu kun je een beetje vakantie gaan vieren, al weet ik dat het door alle gereis heen er weer niet echt een relax-vakantie zal zijn, haha. Ben jaloers op je dat je je familie alle mooie dingen in Ghana kunt laten zien. Ik hoop dat je heel veel plezier hebt en nog lekker kunt genieten de laatste weken.
Veel liefs,
Rachelle. -
14 Juli 2008 - 16:37
Adrienne:
He lieve nicht,
Wat heerlijk dat mijn oom en tante ;) eraan komen.
Maar wel moeilijk hoor het afscheid nemen, het is nou niet zo om de hoek dat je zegt ik kom nog snel een keer aan.
Ga heel erg genieten van de vakantie met de mensen om je heen.
Wil graag als je in NL bent een keer je verhalen in real life horen!
Kus je nicht -
14 Juli 2008 - 17:15
Connie:
Hey Meike, je hebt het geweldig gedaan! Nu genieten van een welverdiende vakantie met de mensen waar je veel om geeft! Geniet ervan.
Groetjes uit Wijchen,
Connie -
14 Juli 2008 - 20:12
Jet:
Ha lieve Meik,
Wat een verhaal joh, ik krijg er een brok van in mijn keel. Nou krijg ik dat al gauw, (lijk je moeder wel :).
En wat een verrukkelijk weerzien gaat dat worden vannacht. Ben stik jaloers dat ik niet mee mocht, maar ze wilden me niet mee hebben. Snap jij dat nou?
Ga er van genieten, laat je land aan je familie zien en bedenk je maar dat jij niet die tourist bent die je niet wilt zijn. Je hebt zo veel gezien en geleerd van de mensen, dat je ze beslist anders zult benaderen.
Veel liefs, ook voor Margreet, Jos, Ben en Guus.
Lieve groet,
Jet -
15 Juli 2008 - 12:42
Annemiek:
heeej Meike,
Wat een verhalen om te lezen tjeeee...
Fijne vakantie nu met zn 4tjes :) !
Groetjes Annemiek -
29 Juli 2008 - 09:31
Auke Roks:
En dan in eens, voor je het weet is het voorbij. Nog even terug gluren op je waarbenjij site en toch een nieuw berichtje misschien.
Ik hoop dat je het leuk hebt gehad en dat je in Nederland een beetje kan wennen.
Zelf wacht ik nog eventjes af met je lastig te vallen, ik denk dat de hectiek al erg genoeg is zonder mij!
De gedachte dat je terug bent is wel echt super! Ik heb er weer verschrikkelijk zin in om op regelmatige basis tegen je op te botsen, samen eet date te doen of gewoon een biertje te nuttigen...
Ik weet nog wel een iets met een jas achterstevoren... dan ben je we in voor een wijntje ofzo!? ;)
In ieder geval. Tot snel. Veel plezier hier.
Veel sterkte hier.
Liefs,
Auke Roks -
13 Augustus 2008 - 09:01
Sanne:
Meik ... beloofd is beloofd ... gelezen! Wat mooi .. op naar je tweede verhaal, tot zo! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
