Moskou
Blijf op de hoogte en volg Meike
06 Februari 2014 | Rusland, Moskou
Ja toch. Ik ga jullie toch zover mogelijk op de hoogte houden en jaloers maken. Dat is althans mijn insteek.
Het meisje van de douane kijkt lang naar mn paspoort, visa en weer terug. Vraag me af of het allemaal in orde is. Dan vraagt ze: Waarom ga je daar heen? Verbaasd geef ik mijn antwoord, dat ik met de trein door ga naar Beijing. Door rusland en Mongolië. Ohwjee, dat zou ik nooit willen, zegt ze. De vrouw naast haar bemoeit zich er mee. en zegt dat het ook zeker op haar lijsje staat om te doen. Verbaasd kijkt het meisje naar haar collega. Waarom? Dat is het enige wat ze uit kan brengen. Al kreeg ze geld bij, zou ze nog niet die kou in willen.
Ja, daar ga ik dus. Ik heb er wel zin in.
Het vliegtuig in, dan is het echt begonnen. Llang blijven we precies boven de wolken hangen, heel mooi. Totdat we er in gaan en alle zon verdwenen is. Geen enkel zicht. Tot ineens, een witte wereld verschijnt. Daar is moskou, beetje wit van de sneeuw.
Even schakelen. Niet alleen de kou (die best wel mee valt voor Russische begrippen. Maar ook de chaos en drukte van een immense stad. Spits, file. 6 miljoen auto's krioelen binnen de ring van moskou. Verkeersregels, die waren er ooit wel. Maar nu is het een en al de keizer Karel beproeving. Je er tussen en voor gooien met zelfvertrouwen en dan komt het meestal goed.Ik kijk mijn ogen uit.
De Russen zijn tot nu toe erg vriendelijk, ik zie er blijkbaar ook Russisch uit, want men spreekt me overal gewoon aan in het Russisch en zijn dan verbaasd wanneer ik in het Engels toch terug praat. Het taaltje klinkt alleen zo onvriendelijk, maarja daar kunnen ze ook niks aan doen.
Heerlijk dat ik met niks rekening hoef te houden. Ik kan uitslapen omdat bepaalde mensen op mijn slaapzaal nogal hard snurken. Het maakt niet uit
wat ik ga doen, welke kant ik de stad in loop. Vrijheid is te voelen hoor. Heerlijk de stad doorkruisd, maar ook op tijd weer naar binnen voor thee met taart-achtige dingen is wel nodig om niet te verkleumen. Dan lekker voor het raam om mensen te kijken en te observeren. Het liefst zou ik nog gesprekken afluisteren van anderen, maar ik heb toch last van een soort taalbarriere. Tot nu toe doe ik vaak wat anderen ook doen, waar zij heen lopen, wat zij bestellen. Want ik kan NIKS lezen hé, en dat vergeet ik zelf ook nog wel eens. Dan staar ik even geïnteresseerd naar het menu en dan denkt men meteen dat ik er iets van snap. Niets is minder waar, er is maar weinig van te maken.
Het woord ' uitgang' begin ik al te herkennen. Belangrijk wanneer je toch aanleg blijkt te hebben voor verdwalen..
Liefs
Het meisje van de douane kijkt lang naar mn paspoort, visa en weer terug. Vraag me af of het allemaal in orde is. Dan vraagt ze: Waarom ga je daar heen? Verbaasd geef ik mijn antwoord, dat ik met de trein door ga naar Beijing. Door rusland en Mongolië. Ohwjee, dat zou ik nooit willen, zegt ze. De vrouw naast haar bemoeit zich er mee. en zegt dat het ook zeker op haar lijsje staat om te doen. Verbaasd kijkt het meisje naar haar collega. Waarom? Dat is het enige wat ze uit kan brengen. Al kreeg ze geld bij, zou ze nog niet die kou in willen.
Ja, daar ga ik dus. Ik heb er wel zin in.
Het vliegtuig in, dan is het echt begonnen. Llang blijven we precies boven de wolken hangen, heel mooi. Totdat we er in gaan en alle zon verdwenen is. Geen enkel zicht. Tot ineens, een witte wereld verschijnt. Daar is moskou, beetje wit van de sneeuw.
Even schakelen. Niet alleen de kou (die best wel mee valt voor Russische begrippen. Maar ook de chaos en drukte van een immense stad. Spits, file. 6 miljoen auto's krioelen binnen de ring van moskou. Verkeersregels, die waren er ooit wel. Maar nu is het een en al de keizer Karel beproeving. Je er tussen en voor gooien met zelfvertrouwen en dan komt het meestal goed.Ik kijk mijn ogen uit.
De Russen zijn tot nu toe erg vriendelijk, ik zie er blijkbaar ook Russisch uit, want men spreekt me overal gewoon aan in het Russisch en zijn dan verbaasd wanneer ik in het Engels toch terug praat. Het taaltje klinkt alleen zo onvriendelijk, maarja daar kunnen ze ook niks aan doen.
Heerlijk dat ik met niks rekening hoef te houden. Ik kan uitslapen omdat bepaalde mensen op mijn slaapzaal nogal hard snurken. Het maakt niet uit
wat ik ga doen, welke kant ik de stad in loop. Vrijheid is te voelen hoor. Heerlijk de stad doorkruisd, maar ook op tijd weer naar binnen voor thee met taart-achtige dingen is wel nodig om niet te verkleumen. Dan lekker voor het raam om mensen te kijken en te observeren. Het liefst zou ik nog gesprekken afluisteren van anderen, maar ik heb toch last van een soort taalbarriere. Tot nu toe doe ik vaak wat anderen ook doen, waar zij heen lopen, wat zij bestellen. Want ik kan NIKS lezen hé, en dat vergeet ik zelf ook nog wel eens. Dan staar ik even geïnteresseerd naar het menu en dan denkt men meteen dat ik er iets van snap. Niets is minder waar, er is maar weinig van te maken.
Het woord ' uitgang' begin ik al te herkennen. Belangrijk wanneer je toch aanleg blijkt te hebben voor verdwalen..
Liefs
-
06 Februari 2014 - 19:18
Gerdine:
Yes, reisverslagen, dit vind ik nou fijn!
Jouw sneeuw voor onze regen?!
Slaap lekker vanavond met je oordopjes! ;)
Liefs xxxx
-
06 Februari 2014 - 19:44
Maaike:
Wauw Meik!
Het is nu al genieten, en pas je eerste verslag!
Wat heerlijk om dit te lezen, super gaaf!
en die jaloezie...jahoor, ik voel 'm.
Nog heel veel plezier, en lekker genieten (ondanks de kou)
en ik ga je zeker volgen!
Groetjes, X -
07 Februari 2014 - 10:49
Connie De Graaf:
Wat een verrassing, te lezen over je avontuur! Heel veel plezier en geniet van je vrijheid! GrConnie -
07 Februari 2014 - 18:04
Floor:
Ha lieve Meike!
Wat een heerlijk verslag uit het verre Moskou. Ja, het voelt al ver, en dan te bedenken dat je nog duizenden kilometers meer oostwaarts zult gaan! Vooral de zin "vrijheid is te voelen" sprak mij aan. Veel plezier met pretenderen alsof je Russisch kan en het uitpuzzelen van belangrijke woorden.
Dikke kus Floor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
