Kathmandu, Pokhara en Poon Hill

Heel veel zin om er te zijn, iets mínder zin om er te komen. Een dag in de weer met naar het vliegveld komen met bussen, wachten op het vliegveld, langer vliegen dan ik dacht want ik had het tijdsverschil niet mee gerekend, een Koreaanse/Chinese film in het vliegtuig gekeken, tijden in de rij voor mn visum, de computersystemen lagen er uit bij de douane en uiteindelijk mag ik dan verblijven in een super luxe appartement wat ze voor me geregeld hebben van stichting Maya.
Kathmandu bij nacht, weinig licht, stoffig en modderig, en een druk uitgaans/winkel wijkje voor de toeristen. Stikt hier van de backpackers, en ineens kan iedere nepalees op de hoek van de straat Engels! Een korte nacht, en dan vroeg met de bus naar Pokhara. Samen met de andere backpackers achterin de bus gestopt. Het was een mooie busrit, Nepal was prachtig vanuit de lucht, maar ook zeker wanneer je er doorheen rijdt. Bergen, rijstterrassen, prachtge bloemen en bomen die in bloei staan, stoffige onverharde straten, mooie mensen en versierde trucks. Het voelt een klein beetje alsof ik terug ben in Ghana. En dat voelt heerlijk als thuiskomen.

Pokhara is gelukkig niet zo'n drukte en chaos. Ik verblijf in het 'vrijwilligershostel' van de stichting en word even overspoeld door het Nederlandse gepraat. Ik moet er echt even aan wennen, dat ik echt alles weer kan verstaan en allerlei mensen om me heen heb. Je bent niet meer zo anoniem, en dat is vast heel leuk, maar even schakelen. Maar een leuke groep die hier even of een tijdje in de stad verblijft. Studenten van verschillende studies.
Gezellige dagen en avonden, westers eten, Engelstalige live muziek, cocktails, bier en Nepalezen ingemaakt met poolen (zelfs toen het licht uit viel en we met onze telefoons moesten bij schijnen).
Maar ook ineens regen, kou en hagel. Ik dacht dat ik in Nepal aanbeland was, wat is dit voorn weer? Kajakken stellen we toch maar even uit! Wel lekker een paar dagen niks, jammer dat het niet alleen maar mooi weer is. Maar fijn dat ik hier dan niet in een verlaten hostel zit, maar er genoeg aanspraak is en mogelijkheden om samen dingen te doen.
Gelukkig is niks zo veranderlijk als het weer in de bergen. We hebben weer zon en de temperatuur stijgt weer boven de 20. Mijn witte benen kunnen genieten van de zon, en zijn lekker roze aan het eind van de dag.

Poon hill.
Samen met mijn gids Dolma, zal ik de poon hill trekking lopen. Heb ter plekke geen anderen gevonden om samen mee te lopen, en helemaal alleen het aan te gaan, lijkt me een stuk minder gezellig.
De eerste dag komt ze me op halen en rijden we per auto naar ons startpunt; Nayapull. Vanuit daar lopen we langs de rivier, omhoog, omlaag over rots/zandwegen. Onderweg genoeg mogelijkheden om te eten en te drinken. Het is droog, en gelukkig schijnt de zon niet de hele tijd, want dan is het erg heet! Dolma is 22, komt uit de bergen, is daar opgegroeid, dus echt van alles gewend. Gelukkig past ze zich wel aan, op mijn tempo, op mijn pauze momenten. Het is mijn vakantie, zegt ze telkens. Na ongeveer 3u komen we bij een dorpje/straat en we zijn al bij onze eindbestemming van vandaag. Er is nog iemand van de three sisters organisatie, een vriendin van mijn gids, die samen met een Canadese loopt. Ik trek de rest van de dag er samen met de Canadese op uit, beetje lezen en thee drinken. 's avonds na het eten wordt er flink gedanst, onze gidsen zijn super enthousiast en wij kunnen dan niet achterblijven. Laatste nummertje is om half 10, iedereen vroeg zn bed in, morgen wordt een flinke klim en een hoop trappen.
Een hoop trappen, en alleen maar op. De zon is killing, maar die wisselt later wel met de regen en hagel. Net op tijd op onze volgende lodge, voordat de hagelstorm losbreekt. Maar achter de wolken schijnt de zon, en vanuit onze kamer met prachtig uitzicht, zien we de wolken verdwijnen en komen de besneeuwde bergtoppen te voorschijn, de zon schijnt weer, dit is wel waar ik voor kwam! Wauw!
We staan om 4.45 op, lopen zonder ontbijt een uur de berg op naar Poon hill, waar het uitzicht geweldig is wanneer de zon op komt. De besneeuwde bergtoppen van het Annapurna zuid gebergte, daugliari, en nog wat andere bergen waar de zon langzaam op begint te schijnen, zeer de moeite waar. Terug naar beneden voor ontbijt en dan begint de tocht van afdalen. Met trappen, stenen, zand en modder. Veel door de jungle wat erg mooi groen is en leuke watervalletjes heeft. Soms is het pad ver te zoeken, maar over het algemeen is er maar 1 soort pad. Midden op de dag is het soms file lopen, gelukkig zijn we goed in inhalen en zorgen dat we mensen voor blijven, jappense groepen voornamelijk. Ik zou overnachten in Tadapani, maar het is vol, dus lopen we met zn 4en door. We zitten er allemaal behoorlijk doorheen wanneer we in Ghandruk aankomen. Super vroeg opgestaan en zeker wel 10u gelopen. Een warme thee en een dal bat maaltijd gaan er wel in!
In de ochtend wakker worden door de zon en uitkijken op de bergtoppen is toch wel heel bijzonder. Snel naar buiten en op de veranda zitten genieten voordat we naar het plaatselijke museum gaan en daarna weer op pad. Hier splitsen onze wegen. Ik mag de berg af tussen de rijstvelden, het is gaaf en weer iets wat ik nog niet gezien heb van zo dichtbij. We crossen de rivier beneden en het laatste stuk is berg op. Een korte dag lopen, zodat we nog kunnen genieten van de hotsprings! Naast de rivier zijn verschillende warme baden gecreëerd, het is het eind van de middag, beetje afgekoeld en het regent af en toe een buitje, echt perfect om in een warm bad te zitten. Lekker voor mn spieren, en de rest van de avond voel ik me rozig en ontspannen.
Laatste dag starten we weer met corn bread, lemon ginger thee en vandaag heb ik ook zin in een bananenpannenkoek. Omdat het kan, en ik telkens berehonger heb.
Een knetterhete dag, maar gelukkig wel veel echt vlak, en wat op en neer. Brandend in de zon, komen we na een aantal uur langs de rivier lopen, weer aan bij onze startplek. De 5 dagen zijn voltooid, echt erg tof en eigenlijk moet ik nog wel terug voor een langere trekking, meer van de bergen zien!