Vrijheid
Blijf op de hoogte en volg Meike
18 Maart 2014 | China, Kunming
Vrijheid van alleen op pad. Samen met mensen op trekken, maar ze ook gemakkelijk weer achter laten om weer alleen verder te gaan. Heerlijk is dat.
Ik ontmoet een Chinese student in Zhenyuan, die goed Engels spreekt. Hij neemt me mee naar een hostel, waar verder bijna niemand is, behalve de manager (zijn vriend) en een aantal andere vrienden. Jacob, de student, gaat met me mee uit eten. Eindelijk iemand die de menu kaart kan lezen!! En zoals dat gewoonlijk is in China, besteld de man het eten voor beide en delen we dat samen. Heerlijk was het! Ook de rekening mocht niet door 2en, dus ik betaal een heel klein aandeel. Hij was verbaasd dat wij gewend zijn onze eigen baan te zoeken, in plaats van dat je ouders een baan aandragen (waar ze vaak niet tevreden over zijn), en dat je ouders niet het laatste woord hebben over met wie je gaat trouwen, maar dat we dat zelf kunnen bepalen.
Met zonder jas naar buiten! Lente is aangebroken (of misschien maar voor 1 dag?) Ik beklim de bergen waar de stad tussen ligt, heet, en een prachtige wandeling. Loop nog een stuk over de Chinese muur, die is niet verbonden met het deel in het noorden, en behoorlijk vervallen.
In het park, op zondagmiddag is het een drukte. Gezinnen, kleine kinderen op elektrische scootertjes, springkussens, trampolines, vliegeren, picknicken, gezellig. Ik ben een bezienswaardigheid en het lukt me bijna niet om alleen te zitten. Mannen die verbouwereerd naast me komen staan en geschokt zijn over hoe lang ik wel niet ben, scholieren die hun Engels proberen te oefenen en moeders die hun kleine kinderen attenderen op mij en ze pushen 'hello' te zeggen. Meiden die voorbij lopen en terug komen om te vragen of ze met me op de foto mogen, 'because i think you are beautiful'.
Jacob nodigt me uit om mee te eten met hem en zijn vrienden. Ze maken hot pot, een soort fonduen. Ze hebben een hoop gekocht wat we er in stoppen en allemaal uit pikken wat we lekker vinden. Tofu, gehaktballetjes, een hoop groene bladeren, en jelly achtige dingen (daar zijn ze hier sowieso wel fan van, alles jelly maken, ik ben er niet fan van!) Het eten smaakt me goed!
Uiteraard introduceer ik mijn spel en het is wederom een succes. Ze willen het spelen met een straf voor de verliezer. Diegene moet een liedje zingen, met behulp van muziek en songtekst op de telefoon. We maken dus onze eigen valse karaoke, super gezellig!
Jacob regelt zijn vriend, die mij op mijn volgende bestemming op haalt, omdat ik wel in 1 van zijn huizen kan overnachten. Van een kleinere stad met een knus centrum ga ik weer verder naar een grotere stad, Guiyang. Gelukkig staat de vriend van Jacob zonder engelse naam mij op te wachten op het station, helpt me een kaartje kopen en we gaan naar zn huis. (nouja een van de huizen van zn ouders, die er momenteel niet zijn) het is een groot appartement, ik slaap in een van de kamers en hij geeft me de sleutels zodat ik mn gang kan gaan. Couchsurfen is top! Ik dwaal door de stad richting rivier, maar er is niet veel moois te zien, zeker in vergelijking met de dorpjes waar ik vandaan kom. Ze hebben wel heel veel winkels en hele grote winkelcentra, en ik hou er van om er lang doorheen te slenteren. Om hun winkels te promoten staan er medewerkers op een krukje voor de winkel met een microfoon de aanbiedingen rond te schallen. Heb zelfs de weg terug in een keer gevonden. Het zijn een soort wijken in wijken, waar ook een wijkagent bij het hek zit om toezicht te houden (als hij toevallig wakker is).
In het park, wat midden in de stad ligt, heb je even geen idee meer van de drukte. Ouderen die poker en Chinees schaak spelen. Hier ontmoet ik de enige engels sprekende in de stad. Een oudere man, die in '49 nog Engels gestudeerd heeft voordat hij Russisch ging studeren. Enthousiast en verrukt om weer Engels te kunnen praten, leuk! Er wordt muziek gemaakt en gedanst. Het is warm, geen zon, maar wel zonder jas naar buiten.
Mijn vriend zonder engelse naam is naar school en ik laat de sleutels achter op de tafel en trek de deur achter me dicht. Ik pak de slaaptrein naar Kunming, de zomer tegemoet.
In de trein ontmoet ik Ada, die erg goed Engels spreekt voor een Chinees, dit vanwege haar Amerikaanse echtgenoot. En in het hostel loop ik tegen 2 Nederlanders aan, aangename afwisseling!
Ik ontmoet een Chinese student in Zhenyuan, die goed Engels spreekt. Hij neemt me mee naar een hostel, waar verder bijna niemand is, behalve de manager (zijn vriend) en een aantal andere vrienden. Jacob, de student, gaat met me mee uit eten. Eindelijk iemand die de menu kaart kan lezen!! En zoals dat gewoonlijk is in China, besteld de man het eten voor beide en delen we dat samen. Heerlijk was het! Ook de rekening mocht niet door 2en, dus ik betaal een heel klein aandeel. Hij was verbaasd dat wij gewend zijn onze eigen baan te zoeken, in plaats van dat je ouders een baan aandragen (waar ze vaak niet tevreden over zijn), en dat je ouders niet het laatste woord hebben over met wie je gaat trouwen, maar dat we dat zelf kunnen bepalen.
Met zonder jas naar buiten! Lente is aangebroken (of misschien maar voor 1 dag?) Ik beklim de bergen waar de stad tussen ligt, heet, en een prachtige wandeling. Loop nog een stuk over de Chinese muur, die is niet verbonden met het deel in het noorden, en behoorlijk vervallen.
In het park, op zondagmiddag is het een drukte. Gezinnen, kleine kinderen op elektrische scootertjes, springkussens, trampolines, vliegeren, picknicken, gezellig. Ik ben een bezienswaardigheid en het lukt me bijna niet om alleen te zitten. Mannen die verbouwereerd naast me komen staan en geschokt zijn over hoe lang ik wel niet ben, scholieren die hun Engels proberen te oefenen en moeders die hun kleine kinderen attenderen op mij en ze pushen 'hello' te zeggen. Meiden die voorbij lopen en terug komen om te vragen of ze met me op de foto mogen, 'because i think you are beautiful'.
Jacob nodigt me uit om mee te eten met hem en zijn vrienden. Ze maken hot pot, een soort fonduen. Ze hebben een hoop gekocht wat we er in stoppen en allemaal uit pikken wat we lekker vinden. Tofu, gehaktballetjes, een hoop groene bladeren, en jelly achtige dingen (daar zijn ze hier sowieso wel fan van, alles jelly maken, ik ben er niet fan van!) Het eten smaakt me goed!
Uiteraard introduceer ik mijn spel en het is wederom een succes. Ze willen het spelen met een straf voor de verliezer. Diegene moet een liedje zingen, met behulp van muziek en songtekst op de telefoon. We maken dus onze eigen valse karaoke, super gezellig!
Jacob regelt zijn vriend, die mij op mijn volgende bestemming op haalt, omdat ik wel in 1 van zijn huizen kan overnachten. Van een kleinere stad met een knus centrum ga ik weer verder naar een grotere stad, Guiyang. Gelukkig staat de vriend van Jacob zonder engelse naam mij op te wachten op het station, helpt me een kaartje kopen en we gaan naar zn huis. (nouja een van de huizen van zn ouders, die er momenteel niet zijn) het is een groot appartement, ik slaap in een van de kamers en hij geeft me de sleutels zodat ik mn gang kan gaan. Couchsurfen is top! Ik dwaal door de stad richting rivier, maar er is niet veel moois te zien, zeker in vergelijking met de dorpjes waar ik vandaan kom. Ze hebben wel heel veel winkels en hele grote winkelcentra, en ik hou er van om er lang doorheen te slenteren. Om hun winkels te promoten staan er medewerkers op een krukje voor de winkel met een microfoon de aanbiedingen rond te schallen. Heb zelfs de weg terug in een keer gevonden. Het zijn een soort wijken in wijken, waar ook een wijkagent bij het hek zit om toezicht te houden (als hij toevallig wakker is).
In het park, wat midden in de stad ligt, heb je even geen idee meer van de drukte. Ouderen die poker en Chinees schaak spelen. Hier ontmoet ik de enige engels sprekende in de stad. Een oudere man, die in '49 nog Engels gestudeerd heeft voordat hij Russisch ging studeren. Enthousiast en verrukt om weer Engels te kunnen praten, leuk! Er wordt muziek gemaakt en gedanst. Het is warm, geen zon, maar wel zonder jas naar buiten.
Mijn vriend zonder engelse naam is naar school en ik laat de sleutels achter op de tafel en trek de deur achter me dicht. Ik pak de slaaptrein naar Kunming, de zomer tegemoet.
In de trein ontmoet ik Ada, die erg goed Engels spreekt voor een Chinees, dit vanwege haar Amerikaanse echtgenoot. En in het hostel loop ik tegen 2 Nederlanders aan, aangename afwisseling!
-
18 Maart 2014 - 17:53
Herman Siteur:
Meike,
Geweldig goeie reisverslagen, je hebt talent meid!
Wat een geweldige belevenissen op je reis, nog veel plezier en ik blijf je volgen!
Manus -
18 Maart 2014 - 18:23
Connie De Graaf:
Die vrijheid......geweldig. En wat een avontuur. Mooi om te lezen, geniet ervan! -
18 Maart 2014 - 19:45
AnneMartine:
Wât een fantastische verhalen Meike! Wat beleef je veel in al die verschillende situaties. Bijzonder zijn ook al die contacten die je maakt . Petje af voor wat je allemaal onderneemt.
Het zal fijn zijn om straks, weer thuis, alles nòg eens te beleven aan de hand van je foto"s.
Ik vind het een feest om je verslagen te lezen. Op naar de volgende etappe!
-
18 Maart 2014 - 20:07
Sonja Snoep-van Heijningen:
Meike, wat zijn je verslagen/verhalen spannend en avontuurlijk, op deze manier reis ik een stukje met je mee! Heerlijk.. -
19 Maart 2014 - 09:43
Suzanne:
Ha meik, het is prachtig om te lezen hoe jij aan het genieten bent!
Wat gaat de tijd toch snel!
Blijf genieten van het onverwachte!
Liefs suus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
